Karel de Grote had een tafelkleed van asbest. Talkpoeder bevatte in vroegere tijden asbest. En asbest werd tot in de jarentachtig vrij vaak toegepast in gebouwen. Dat was allemaal voordat men wist dat het inademen van asbestdeeltjes of -vezels levensgevaarlijk is. Ook het voormalig GAK-gebouw aan het Bos en Lommerplein zat vol met deze gevaarlijke stof. Dat maakte de transformatie van het kantoorpand naar een hotel minimaal een ‘uitdagend’ project. We zijn in gesprek met projectleider Paul Krijnen en hoofduitvoerder Peter Jonker die hier de afgelopen jaren de handen vol aan hebben gehad. Zie hier de eerste van de vele understatements!
Het voormalig GAK-gebouw bestaat uit twee vleugels en een middendeel. De vleugels zijn enkele jaren geleden al getransformeerd tot studentenwoningen. Steenvastgoed is de eigenaar van het middendeel en heeft de transformatie bij Kondor Wessels Amsterdam neergelegd. Het feit dat dit deel hermetisch was afgesloten, maakte het extra uitdagend. Paul: ‘En dan kun je het beste Peter als uitvoerder op het project hebben. Hij is flexibel, gaat actief achter gegevens aan, kan snel schakelen… en dat moest ook wel.’ Het pand zat potdicht, dus de mannen gingen uit van wat er op papier stond. ‘En dat blijkt er in de praktijk toch anders uit te zien,’ lacht Peter. ‘Wij werken hier hoofdzakelijk in de geest van het detail.’
‘Zeker!’ begint Paul. ‘Dat is om te beginnen logistiek een uitdaging, maar ook qua geluidsoverlast waarvan je zeker weet dat die gaat komen, is het pittig geweest. Voor bewoners en bouwers. We hebben geprobeerd met iedereen zoveel mogelijk rekening te houden, bijvoorbeeld door na 8 uur ’s ochtends pas te beginnen met geluidsoverlastgevende werkzaamheden.’ Peter: ‘In de centrale hallen van de aangrenzende vleugels hebben we wekelijks de bewoners op de hoogte gehouden van de werkzaamheden die op de planning stonden. En dan nog; thuiswerkers, mensen die ’s nachts werken en overdag slapen… ik kan wel zeggen dat iedereen blij is dat het project nu is afgerond.’
De huidige centrale hal van het hotel is een indrukwekkende ruimte met in het midden heel stilistisch de trappen die zijn gemaakt van cortenstaal met in het werk gestorte betonnen treden. Zó prachtig! Verspreid over 12 etages zijn er in totaal 120 hotelkamers gerealiseerd.
Het team komt voor de foto samen in een van de grootste kamers. Een zeer luxueuze ruimte met een vide. De ‘huiskamer’ biedt zicht op Amsterdam, met in de verte Pontsteiger die boven alles uittorent. Iets meer naar links Pontkade waar momenteel ook wordt gebouwd door Kondor Wessels Amsterdam.
Paul: ‘Ik geef leiding aan het team en regel de inkoop. Peter zit nog iets dichter op het team en zorgt ervoor dat het werk zelf gebeurt. En daar is hij de perfecte man voor! We hebben écht wel met serieuze tegenslagen te maken gehad.’
‘En of!’ zegt Paul. ‘De vloeren waren erg slecht; in totaal hebben we zo’n 35 tot 40% van het vloeroppervlak moeten slopen en opnieuw maken. Dat klinkt simpel, maar dat betekent eerst een nieuwe staalconstructie, daaroverheen een staalplaatbetonvloer, de volgende laag was een rubber mat en isolatie om de boven elkaar liggende woningen akoestisch te ontkoppelen. Hierover kwam de eindafwerking, een monolithisch afgewerkte vloer. Om de boven elkaar liggende woningen akoestisch te ontkoppelen…’ Paul pakt zijn iPad erbij en tekent razendsnel een doorsnede van de vloer. Een technisch verhaal waarbij het gevolg van de staat van de vloer hoe dan ook is: vertraging en overlast. Peter: ‘Stond ook niet op papier!’
‘Het teamwerk!’ Ze zeggen het nog net niet in koor. Paul: ‘Wat er ook gebeurt, als team staan we er gewoon. Door dik en dun steunen we elkaar. We kunnen elkaar zeggen waar het op staat en er is onderling veel vertrouwen.’
Tot slot besluit Peter: ‘Het is écht een transformatie geweest. Tot in het extreme moesten we flexibel omgaan met de dingen die we tegenkwamen. En nu? Ik persoonlijk zie een pand dat echt heel mooi is geworden.’
